Baumanowa Wilhelmina (nazwisko sceniczne Wilhelminy z Baumanów Stanuchowskiej) (um. 1921), artystka dramatyczna, ur. około r. 1850. Wystąpiła po raz pierwszy na scenie teatru krakowskiego pod dyrekcją Skorupki w r. 1869. W r. następnym otrzymała w tym teatrze »benefis« w roli Marcelli w »Półświatku« Dumasa. W r. 1873 wyszła zamąż za Stanuchowskiego i przybrała sobie nazwisko Baumanowej. Przez pewien czas występowała w Poznaniu a później w różnych miastach prowincjonalnych i w teatrze ogródkowym Puchniewskiego, »Tivoli« w Warszawie. Jako artystka teatru płockiego otrzymała debiuty w »Rozmaitościach«, »Małym« i »Nowościach« w Warszawie, poczem została w r. 1887 zaangażowana na stałe do warszawskich teatrów rządowych i grywała najpierw w operetce (Nowości) a później w teatrze farsowym (Letnim). W r. 1919 święciła jubileusz swej pracy scenicznej. W następnym roku, po uzyskaniu emerytury, opuściła scenę i przeniosła się do Lwowa, gdzie zmarła w 1921. Jako śpiewaczka operetkowa B. okazała głos, nie wróżący wydatniejszego rozwoju. Przeszła do teatru farsowego, w którym miała wzięcie w wielu rolach charakterystycznych, zwłaszcza tam, gdzie chodziło o sztuczną wytworność. Sczasem ta »wytworność« doprowadziła do pewnej maniery wymowy, którą stosowała we wszystkich rolach.

Estreicher, Teatry w Polsce, Kr. 1873, II 634 i nast.; Archiwa warszawskich teatrów miejskich; »Kurj. Warsz.« 1921, nr 328.

Jan Lorentowicz